Yaşlı adam ölüm döşeğindeydi. Artık son dakikalarını yaşıyordu. Hasta
yatağında yatarken birden mutfaktan gelen kokuyu duydu, en sevdiği
çikolatalı kurabiyelerin kokusu... Birden gözleri aralandı, kendini
ayağa kalkacak kadar güçlü hissetti. Bu bir mucize olmalıydı, ölmek
üzere olan adamı ayağa kaldırmaya kurabiyelerin kokusu yetmişti. Duvara
tutunarak merdivenlere kadar yürüdü. Basamakları ağır ağır inerken sanki
mutfağa değil cennete yaklaşıyor gibi heyecanlıydı. Nihayet mutfak
kapısına kadar geldi... İşte masanın üzerindeki tepside onlarca
çikolatalı kurabiye, tam karşısında duruyordu. Son gücüyle masaya
yaklaştı, o kurabiyelerden bir tane ağzına atabilse sanki ömrüne ömür
katılacaktı. Bir tane almak icin elini uzattı. Ama birden karısı koşarak
yetişti ve eline sertçe vurdu: ”Çek eliniiii ! Onlar cenaze için!!!